فى ليل زهرى لونه

قد بزغ القمر على كونه

وانا مكتوم الانفاس 

اشتاق اليه باحساس

تزداد ضراوة افكارى

وتغير فى الكون مسارى

وتخاطب قلبى قائلة

اذهب لحبيب تعشقه

قد صار الخوف يمزقه

ما يبقى منه يفرقه

ويئن القلب و يسرقه

فذهبت اليه لالقاه

وتذوب يديا فى احضانه

كم كانت تنبض اغصانه

ماعاد قلبى يفارقه